Haj hdyž ja ranko domoj dźěch
(Folklore from Lusatia - Germany)

Haj hdyž ja ranko domoj dźěch přez jedyn rjany hajk,
haj tam mje zetka holičo, kiž něhdy moje bě.

Haj wono sa mje wopraša hdźe sy mój luby był?
Haj sy drje na mnje pozabył, zo ke mni nepřindźeš?

Haj ja sym dźensa druhdźe był ze swojim towaršom,
haj chcu wšak zaso k tebi přinć na bližšu njedźelku.

Haj nepřindu-li na bližšu, tak tola na dalšu,
haj nepřindu-li na dalšu tak tola kermušu.

Haj njechceš-li ty prjedy přinć, tež potom njetrjebaš;
haj hdźež sy jimbjeŕ zwotnošał, tam donjes popjeŕ tež.